Өглөө бүр хөршийн залуу орцны үүдэнд таарч, ажлын газрын хүүхэн нөхөр хүүхдийнхээ асуудлыг эрээ цээргүй ярьж, өдрийн сонингоо сугавчилсан дээд айлын өвөө амандаа бувтнан хажуугаар зөрнө. Өдөр тутам хардаг энэ үзэгдэл үнэндээ санаанд оромгүй аймшигт нууцыг хадгалдаг бол яана. Тэдний гэрт ямар нэгэн нууцлаг явдал тохиолддог бол яана. Би энэ номыг дуусахдаа яг ингэж бодсон шүү.
Үйл явдал хаа ч өрнөсөн байж болно. Японы жижигхэн хот, эсвэл Америк, эсвэл Эрдэнэтэд эсвэл танай хөрш айлд. Энэ бол Огавагийн бичлэгийн онцлог. Акутагавагийн шагналыг “Жирэмслэлтийн хуанли” зохиолоороо 1990 онд хүртсэн энэ эмэгтэй өнөөдрийг хүртэл уран зохиолын болоод бусад төрлөөр дөч гаран бүтээл туурвисан юм байна. “The House keeper and the professor” зохиолоор нь “The Professor`s Beloved Equitation” гэдэг кино бүтээсэн бол бас нэг зохиолоос нь сэдэвлэж Францад кино хийсэн.
11 өгүүллэгээс бүрдсэн энэ номыг би ёстой нэг амьсгаагаар дуусгасан даа. Англи орчуулгыг нь “Revenge” гэх боловч Япон нэр нь Kamoku na shigai, midara na tomurai, 寡黙な死骸みだらな 弔い. Ажигч гярхай, маш нарийн дүрслэл, заримдаа утга учиргүй мэт боловч нэгэн цөм хэсгийн жижигхэн тасархай мэт өгүүлэмжүүд түүний энэ зохиолд олонтаа үзэгдэнэ. Өөр хоорондоо нарийн сэжмээр холбогдсон өгүүллэг бүрт гэмт хэрэг, нууцлаг хэр нь хүний санаанд оромгүй үйл явдал өрнөнө. Нэгэн цогц үйл явдлыг цаг хугацааны хувьд ёстой нэг эмх замбараагүй өгүүлэх боловч номын сүүлийн хуудсыг хаахад хамаг учир тайлагдана. Яг л орооцолдсон олон утасны учрыг тайлах шиг.
Хамгийн тод санаанд үлдсэн хэсэг нь “Тарчлааны музейд тавтай морил” гэсэн өгүүллэг байлаа. Хүнийг тамлах маш олон арга байдаг бололтой. Өвтгөдөг, айлгадаг үгүй ер эсэн бусын аргын тухай музейд ирсэн хүмүүст тайлбарлагч хийх өвгөн намдуухан ярина. Тэр дундаас хамгийн аймаар арга нь хүний духан дээр дусал дуслаар ус дусаах арга. Ийм арганд орсон хүн юм ярих нь битгий хэл бодох ч сөхөөгүй болдог гэнэ.
Зохиолыг уншчихаад зохиогч эмэгтэйн зургийг интернэтээс олж харлаа. Ийм даруухан төрхтэй, бичгийн их хүнээс ийм нууцлаг, сонин ертөнц бас урган гарах гэж өөрийн эрхгүй бодогдсон шүү. Энгийн үгээр хүний сэтгэлийг хөдөлгөж, чичрүүлж, цочоож, уйлуулж, инээлгэж чадна гэдэг зохиолч хүний нэг чадвар байх.
Номыг дуусгаад анх санал болгосон найздаа хэлэхэд “Stephen King-н 200 хуудсанд өгүүлэх аймшгийг Yoko Ogawa 11 хуудсанд багтаачихсан байгаа биз?” гэсэн юм. Гэтэл би Stephen King-с нь айгаад байсан хэр нь “Revenge”-г дуусгачихсан байдаг. Англи хэлээр сайжруулах гэсэн юм гээд ном асуугаад байдаг найз нар “Revenge”-г уншаарай.
No comments:
Post a Comment